تقویم روز 8 تا 14 فروردین-آرشیو

شنبه 8 فروردین

آدنائر در تهران ـ احساس دوستی هزاران ساله ایرانیان و ژرمن ها ـ هدف از تجربه فروشگاه فردوسی

آدنائر

کنراد آدنائر صدر اعظم وقت آلمان غربی (آلمان فدرال) هشتم فروردین 1336 برای مذاکره با مقامات ایران به ویژه در زمینه های اقتصادی وارد تهران شد و اقامت او پنج روز طول کشید.
    وی نخستین صدراعظم آلمان پس از جنگ جهانی دوم بود که از ایران دیدن کرد. در آن زمان، بر خاک آلمان که نیروهای دولت های فاتح جنگ در آنجا مستقر بودند دو دولت حکومت می کرد و این سرزمین به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شده بود.
     آدنائر در طول اقامت در تهران سعی کرد که ایرانیان را از گسترش داد و ستد تجاری با آلمان شرقی (آلمان کمونیست) دلسرد کند و از نزدیک شدن به آن برحذر دارد.
     هنگام سفر آدنائر به تهران، آلمانی ها سرگرم اجرای چند پروژه در ایران بودند از جمله ایجاد فروشگاه فردوسی (واقع در خیابان فردوسی تهران که بعدا برایش شعب متعدد به نام فروشگاههای شهر و روستا تاسیس شد) که وابسته به دولت بود و انواع کالا را عرضه می داشت تا موازنه برقرار و فروشگاههای دیگر نتوانند گرانفروشی کنند. [همین کاری که در آمریکا می شود و فروشگهای زنجیره ای بزرگ قیمت ها را کنترل و با ایجاد رقابت عملا مانع گرانفروشی فروشگاههای کوچکتر می شوند.].
    در کتاب راههای کنترل قیمت ها» آمده است: "هدف از تاسیس فروشگاه فردوسی که قرار بود پس از یک دوره تجربه (آزمایش)، به صورت شعب افزایش یابد رها شدن ایران از دست دکان و دکانداری بود که کنترل آنها از لحاط مرغوبیت اجناس، بهداشتی بودن محیط و کالا، قیمت ها، دریافت مالیات دولت از فروش و اجرای ضوابط خرید و فروش و پس گرفتن» امکان پذیر نبود.".
     در تاریخ اقتصاد ایران، از فروشگاه فردوسی به عنوان مادر فروشگاههای دولتی شهر و روستا» نام برده شده است ـ برنامه خوبی که دنبال نشد و دکانداری در ایران باقی مانده است که روشی کهنه و قدیمی است.
    ایرانیان به لحاظ همنژادی همواره با ژرمن ها (آلمان بزرگتر و اتریش بزرگتر) روابط حسنه داشته اند و ایران به خاطر همین احساس دوستی با آلمان، در دوران دو جنگ جهانی قرن بیستم آسیب فراوان دید. خوب است که به بانو مرکل توصیه شود تا تاریخ روابط دو ملت را مرور کند و به ایرانیان به چشم دیگری نگاه کند. به اظهار برخی، وی تنها صدر اعظم در تاریخ آلمان است که رفتار دوستانه نسبت به ایرانیان از خود نشان نداده است ـ ایرانی که دو بار به خاطر داشتن احساس دوستی نسبت به آلمانی ها اشغال نظامی شد و آسیب دید. پس از جنگ جهانی دوم، باز این ایران بود که به عنوان نخستین کشور داد و ستد گسترده با هر دو بخش آلمان ـ غربی و شرقی ـ برقرار کرد.
    بانو مرکل باید بداند که در دوران برتری رومیان، ژرمن ها هیچگاه حاضر نشدند به صورت مِرسنِر آنان (با دریافت مزد نقدی) با ایرانیان وارد جنگ شوند و مورخان، این را یک بازتاب عاطفی و روانی بزرگ خوانده اند که در طول تاریخ کمتر نظیر داشته است. [ایرانیان ژرمن هارا به نام یک طایفه آنان که مستقر در مرز سویس، فرانسه و ایتالیا بوده و آلمان و آلمان ها خوانده می شده آلمانی می گویند.].

یکشنبه 9 فروردین

سازش شاه و صدام حسین ـ کینه صدام نسبت به ایرانیان و توطئه هایی که مرتکب شد

در این حالت هم صدام کینه اش به فارس ها را منعکس کرد

نهم فروردین 1354(28 مارچ 1975) و درپی سازش پنجم اسفند 1353 شاه و صدام حسین در الجزیره و متعاقب آن دیدار امیرعباس هویدا نخست وزیر وقت از بغداد اعلام شد که اختلافات مرزی ایران و عراق بر طرف شده و مناسبات دو کشور به حالت عادی باز گشته است.
    پس از توافق شاه با صدام، دولت ایران، برغم ت دیرپای واشنگتن، کمکهای خود به کردهای عراق از جمله کمکهای نظامی را قطع کرد و به مصطفی بارزانی و یارانش اطلاع داد که تنها می توانند در کرج اقامت کنند و تحت حمایت ایران باشند. سالها ایران ناقل کمکهای آمریکا به کردهای عراق بود که با هدف کسب خودمختاری با دولت صدام حسین می جنگیدند. دولت وقت ایران، خود نیز کمکهای چشمگیر به کردهای عراقی کرده بود و این کمکها باعث چند برخورد مرزی ایران و عراق و اخراج ایرانی تبارها از عراق و بازداشت بعضی از آنان شده بود.
    باوجود توافق الجزایر، صدام حسین کینه ایرانی را از دل بیرون نکرد و در آخرین لحظه حیات (آخرین روز دسامبر 2007) و زمانی که طناب دار در گردنش بود این کینه را با صدای بلند اعلام داشت که ضبط شده است. پیرو» مامور عربی زبان اف. بی. آی. که ماهها در زندان بغداد به عنوان مترجم، با صدام بود در یک مصاحبه به گزارشگر برنامه سیکستی مینیتز شبکه سی. بی. اس گفته است که صدام همه اش از توطئه پارس ها و هدف های آنان در عراق سخن می گفت. صدام قبلا هم گفته بود که ایرانیان برای جنوب شیعه نشین و نفتخیز عراق نقشه ها دارند. وی افزوده بود که پس از برکناری شاه، اگر دریادار مدنی کرمانی که یک ناسیونالیست ایرانی بود استاندار خوزستان و فرمانده نیروی دریایی ایران نشده بود، تحقق نقشه او برای خوزستان قطعی بود.
    به باور برخی از تاریخنگاران (!)، صدام در سال 1978 به سقوط شاه کمک کرد. طبق همین باور، کدورت دولت واشنگتن از اقدام شاه در قطع راههای کمک به کردهای عراقی از طریق ایران، از سال 1975 (تا پایان کا شاه) دیگر فراموش نشد. کردهای عراقی از دوران جنگ جهانی اول مطمح نظر آمریکا بوده و از دهه 1950 هم دولت اسرائیل در این زمینه به موازات ت واشنگتن حرکت می کند. دیدار مارس 2008 دیک چنی معاون رئیس جمهور آمریکا از منطقه کردنشین عراق و استقبال بسیار گرمی که از او شد مؤید ادامه ت قدیمی آمریکا از کردهای عراقی است که ادامه آن ممکن است پای ترکیه و ایران و حتی سوریه را به این مسئله بکشاند.

دوشنبه 10 فروردین

آمریکا آلاسکا را از روسیه به 7 میلیون دلار خرید

Willian H. Seward

خرید آلاسکا از روسیه سی ام مارس 67 قطعی شد، ولی انجام معامله و تحویل آلاسکا از جانب روسیه به آمریکا موکول به تصویب شرایط معامله در سنای آمریکا شد که سنا نیز در جلسه 9 آوریل خود قرارداد معامله را تصویب کرد.
    طبق قرارداد معامله، آلاسکا مهاجرنشین روسیه در قاره آمریکا به مبلغ هفت میلیون و دویست هزار دلار خریداری شد ــ هر هکتار 2 پنی (دو صدم دلار ).
    ویلیام سیوارد (Willian H. Seward) وزیر امورخارجه کابینه های ابراهام لینکلن و اندرو جانسون برای خرید آلاسکا تلاش فراوان کرد. وی برای قانع کردن سنای آمریکا به خرید آلاسکا به مبلغی که ذکر شد در نطقی طولانی جزئیات اهمیت منابع زیر زمینی، ماهی گیری و . این منطقه وسیع را برشمرد. سناتورها مبلغ خرید را بیش از ارزش اراضی یخزده! آلاسکا می دانستند که سرانجام با سخنرانی سیوارد قانع شدند. سیوارد یک تمدار عضو حزب جمهوری خواه آمریکا بود.
    آلاسکا که کانادا آن را از خاک اصلی ایالات متحده جدا کرده است اینک یکی از ایالات پنجاه گانه این کشور است و علاوه بر منابع زیر زمینی ازجمله نفت و جاذبه های توریستی و صنعت ماهی گیری دارای اهمیت استراتژیک ویژه است و کشور ایالات متحده را در همسایگی روسیه و چین و نزدیک به ژاپن قرار داده است و هر سال که می گذرد اهمیت کار سیوارد بیش از پیش بر امریکاییان آشگار می گردد.

سه شنبه 11 فروردین

آمریکا ویرجین آیلند را از دانمارک خرید
 31 مارس 1917 دولت امریکا جزایر هند غربی دانمارک را به مبلغ 25 میلیون دلار خریداری کرد و نام آنها را ویرجین آیلند» آمریکا گذارد. در سال 67 نیز دولت واشنگتن آلاسکا را از روسیه خریداری کرده بود. این دو خرید در یک روز از سال جشن گرفته می شوند.

چهارشنبه 12 فروردین

روزی که سنگاپور کلنی انگلستان شد ـ این کشور - شهر» در یک نگاه
 سنگاپور واقع در شبه جزیره Malay و تنگه مالاکا که از سال 19 به کنترل انگلستان درآمده بود از یکم آوریل 67 یک کلنی انگلیسی اعلام شد. این کشور ـ شهر دریایی (جزیره شکل) در سال 1959 دارای دولت داخلی و از سال 1963 از اعضای فدراسیون مایا شده بود و چون دولت اندونزی ادعای مالکیت تعدادی از ایالت های این فدراسیون را کرد، سنگاپور در 1965 از فدراسیون مایا جدا و اعلام استقلال کامل کرد. در سنگاپور که قبل از انگلیسی ها، پرتغالی ها و هلندی ها سروری داشتند جوامع بزرگ چینی، مالایایی و هندی زندگی می کنند و یک مرکز جهانی اقتصاد است. شمار چینی های سنگاپور بیش از جوامع دیگر این کشور ـ شهر پنج میلیون نفری 710 کیلومتری است. یک سوم جمعیت سنگاپور را خارجیان تشکیل می دهند. سنگاپور که در آن نظم و امنیت دقیقا رعایت می شود پنجمین کشور ثروتمند جهان بشمارآورده شده و تنها کشور انگلیسی زبان آسیا است. در دوران جنگ جهانی دوم، امپراتوری ژاپن تحت شعار اخراج اروپاییان از آسیا، درپی یک نبرد سخت و اسارت نظامیان انگلیسی سنگاپور را از دست دولت لندن خارج کرده بود و از 15 فوریه 1942 تا سپتامبر 1945 در اشغال نظامی امپراتوری ژاپن بود.
    سنگاپور (سینگاپور – سینگاپورا) نامی است که در قرن چهاردهم سانگ نیلا یوتاما» شاهزاده سوماترائی بر آن نهاده است. وی هنگام شکار در این منطقه چون جانوری شبیه شیر (احتمالا ببر) را مشاهده کرده بود آنجا را سینگا (شیر) و پورا (شهر) نامید. این منطقه تا ورود پرتغالی ها بخشی از امپراتوری سوترایی بود. مهاجرت هندیان و چینیان به سنگاپور با استعمار آن توسط انگلیسی ها آغازشد.
     توماس راف» انگلیسی در 19 به نام کمپانی هند شرقی انگلستان امتیاز فعالیت در سنگاپوررا که یک ایستگاه دریایی مناسب و محلی برای مبادله کالا بود از سلطان حسین شاه» پادشاه منطقه مالاکا (مالاکان به پایتختی جوهور ـ سوماترا) گرفت که با همین دستخط، انگلستان مالک آن شد.

پنج شنبه 13 فروردین

رویدادهای گنبد و کردستان و تغییر رئیس ستاد ارتش در فروردین 1358 ـ رویدادهایی که نباید فراموش شوند تا تکرار نشوند

ژنرال قره نی

دو هفته اول فروردین 1358 گزارشهای مربوط به رویدادهای گنبد کاووس (گرگان) و کردستان، ایرانیان را نگران آینده میهن خود کرده بود، مخصوصا که در خوزستان هم معت پراکنده در جریان بود، زمزمه هایی از بلوچستان به گوش می رسید و برخی از کمونیست های افغان که حکومت را به دست گرفته بودند اشاره به ایجاد جمهوری خراسان به پایتختی هرات می کردند و یادآوری رویدادهایی از این دست؛ برآمادگی ها می افزاید و از تکرار جلوگیری می کند و لذا نباید گذارد که فراموش شوند.
     در این میان اعلام شده بود که سرلشکر محمد ولی قره نی رئیس ستاد ارتش جای خود را به معاونش سرلشکر ناصر فربد داده است. گفته شده بود که علت این کناره گیری، سختگیری قره نی درقبال رویدادهای کردستان و گنبد (برای جلوگیری از تجزیه ایران) و اعزام یگانهای ضربتی ارتش به این مناطق بوده که کمونیست های داخلی را که از فعالان انقلاب بودند به خشم آورده، و به دولت موقت (دولت مهدی بازرگان) اخطار داده بودند! این تغییرات در حقیقت هفتم فروردین انجام گرفته بود ولی موضوع اعلام نشده بود!. در این تغییرات شاد مهر» معاون دیگر قره نی نیز سمت خود را از دست داده بود.
     رویدادهای گنبد کاووس که با حمله به یک مرکز پلیس و دستگیری رئیس مرکز آغاز شده بود 20 کشته برجای نهاده بود. در اینجا ارتش و سایر نیروهای مسلح سریعا وارد عمل شدند و مسئله را پایان دادند. کمونیستها و به ویژه فدائیان خلق متهم به دامن زدن مسئله گنبد شده بودند. از همه این رویدادها بوی جدایی طلبی به مشام می رسید. تعجب در اینجاست که چرا در این شرایط دولت موقت با کناره رئیس ستاد ارتش که هدفی جز جلوگیری از تجزیه میهن نداشت موافقت کرده بود. سرلشکر قره نی رئیس رکن دوم و معاون ستاد ارتش بود که در سال 1336 به اتهام اقدام علیه شاه بازداشت شده بود. در آن زمان، اطلاعات ارتش را رکن دوم» می نامیدند. تجزیه طلبان در دفاع از خود و مخالفت با قره نی اورا متهم می کردند که پس از براندازی 28 امُرداد از آنان بازجویی کرده و ضمن بازجویی خشونت به خرج داده بود. وی یک بار هم گفته بود: شاید ارتش ما که در جریان انقلاب تضعیف روحیه شد نتواند با شوروی بجنگند ولی خواهد توانست به آسانی جدایی طلبان را سرکوب و از میان بردارد. این اظهار قره نی در برخی از جراید این طور تفسیر شده بود که او خواسته بود غیر مستقیم بگوید که در حوادث گنبد دست شوروی هم در کار است.
     پس از تغییرات ستاد ارتش و ختم مسئله گنبد، دیری نپایید که قره نی در خانه اش ترور شد و گروه فرقان را متهم به این قتل کردند.

جمعه 14 فروردین

قتل خسروپرویز ـ شاهی که اشتباهش ایران را برباد داد ـ درسی برای آنان که می خواهند زمامدار شوند

سکه زرّین خسروپرویز با تصویر او

طبق برخی از کتاب های تاریخ، خسرو پرویز ـ شاه ساسانی ایران که از 31 دسامبر 627 (نیمه شب و آغاز سال 628) در کاخ سلطنتی تیسفون بازداشت بود سوم اپریل 628 میلادی به تصمیم افسران ارشد و مقامات تراز اول دولت و تائید پسرش شیرویه» کشته شد و این قتل، آغاز پایان امپراتوری ایران در عهد باستان بود که این ابرقدرت یک دهه بعد از آن در قادسیه از عرب های مسلمان شکست خورد، ظرف 14 سال فروپاشید و مهاجرت اعراب از جنوب غربی و سپس اقوام آلتائیک از شمال شرقی به ایرانزمین آغاز شد و آسیب دیدگی اصلی، از همین مهاجرت ها بود که شاهان ایران 12 قرن مانع از آن شده بودند تا تخریب فرهنگی صورت نگیرد. می دانیم که کوروش بزرگ جان خودرا در راه ممانعت از همین مهاجرت ها به تاجیکستان امروز ازدست داد. مورخان دیگر، قتل خسروپرویز را چهار روز پس از بازداشت، و در ژانویه 628 نوشته اند. به نوشته پاره ای از مورخان، خسروپرویز چند هفته در تاریکخانه کاخ سلطنتی زندانی بود که تصمیم به قتل او گرفته شد و مرگ او در ماه فوریه سال 628 صورت گرفت.
     خسرو پرویز در طول سلطنت خود با لشکرکشی های غیر ضروری و تصرف نقاط دوردستی چون اسکندریه مصر و نیز رنجاندن و از دست دادن ژنرالهایی چون بهرام مِهران (بهرام چوبین) و شهربراز و عصبی ساختن مسیحیان با انتقال صلیبی که مسیح در مارس سال 33 میلادی (گود فرایدی) در اورشلیم با آن مصلوب شده بود از فلسطین به تیسفون، کشور را تضعیف و در برابر انبوهی دشمن قرارداده بود. علت بازداشت او در کاخ، رها ساختن ارتش ایران در برابر رومیان درنینوا» و فرار به تیسفون و پناه بردن به شراب بود.
     پس از وی شیرویه به نام قباد دوم شاه ایران شد و با این که با دادن امتیازهای متعدد صلح با امپراتوری روم شرقی (بیزانتیوم) را خرید نتوانست به آشفتگی داخلی پایان دهد و از اضمحلال تدریجی امپراتوری جلوگیری کند. به این ترتیب، اشتباهات یک فرد یک امپراتوری کهن را برباد و مسیر تاریخ جهان را تغییری کلی داد. در مدارس پرورش زمامدار و دوره های تاریخ استراتژی و پالیسی، کارهای خسروپرویز (تحت عنوان اشتباهات ی ـ نظامی خسرو دوم) وسیعا و از دید انتقادی تدریس می شود تا مدیران بعدی کشورها؛ چنان اشتباهاتی را مرتکب نشوند که تنها در دو قرن گذشته ویلهلم دوم، نیکلای دوم، هیتلر، گورباچف و . شدند.