تقویم روز اول فروردین تا 7 فروردین- آرشیو

1 فروردین-شنبه:

سالها صحبت از ایجاد کنفدراسیون ایران و افغانستان در میان بود. در نوروز سال 1339 (سال 1960)، سردار محمدداود صدراعظم وقت افغانستان به ایران آمد تا درباره این موضوع بررسیهای تازه ای صورت گیرد و به این سبب، وی هم در مراسم نوروز آن سال شرکت کرد، زیرا نوروز آیین مشترک مردم دو کشور است که تا قرن نوزدهم قلمرو حکومتی واحدی را تشکیل می دادند. اتباع دو کشور دارای نیاکان (تاریخ) زبان و فرهنگ مشترک هستند و به همین دلیل طبق نظر جامعه شناسان از جمله ماکس وبر» یک ملت محسوب می شوند، و به همین صورت تاجیکهای فرارود (پارسیان) که اینک در چند کشور زندگی می کنند.
    ترس از همین خویشاوندی و وحدت فرهنگی است که در سالهای اخیر فشارهای تازه ای وارد می آید که افغانها و به ویژه پشتونها به ایران و پارسیان منطقه فرارود (تاجیکها) نزدیک نشوند.
     در مذاکرات محرمانه نوروز 1339 سردار محمدداود خان با مقامات ارشد دولت ایران طرح ایجاد کنفدراسیون ایران و افغانستان مطرح شد که [معمّاگونه] به رومه های اروپا درز کرد و انتشار آن باعث مخالفت شدید دولت لندن و دولت مسکو شد. مسکو از آن می ترسید که تاجیکهای منطقه فرارود دوباره بپاخیزند و خواهان الحاق به آن کنفدراسیون شوند و لندن بیم داشت که خط مرزی دوراند» مآلا غیرقانونی اعلام و قبایل پشتون که با ترسیم این خط ازهم جدا شده اند به افغانستان بپیوندند. همین مخالفت ها مانع از اجرای طرح شد.  نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

یکشنبه 2 فروردین:

امروز ــ 22 مارس ــ زادروز مجیب الرحمان بانی جمهوری بنگلادش است که در 1922 به دنیا آمد و در اوت 1975 در یک کودتای نظامی کشته شد. وی نخستین رهبر بنگلادش بود که اینک پدر و بنیاد گذار کشور بنگال خوانده می شود.
    جمهوری پاکستان از زمان تاسیس در 1947 شامل دو بخش مسلمان نشین هندوستان سابق بود که به فاصله دور از هم در طرفین جمهوری هند قرار گرفته بودند و به دلیل قرار گرفتن پایتخت در پاکستان غربی ، شرقی ها احساس می کردند که تحت سلطه واقع شده اند و اتباع درجه دوم بشمار می آیند .
    مجیب الرحمن رئیس حزب عوامی لیگ و نماینده پاکستان شرقی در پارلمان پاکستان همواره این جریان را مطرح می کرد و خواستار خود مختاری برای پاکستان شرقی در چار چوب جمهوری پاکستان بود. حزب عوامی لیگ با شعار : سوسیالیسم ، دمکراسی و جدایی دین از دولت هواداران فراوان داشت.
    اعزام سرباز تقویتی از پاکستان غربی در مارس 1971 به پاکستان شرقی که در دوران استعمار انگلستان بنگال شرقی خوانده می شد برای سرکوب طرفداران خودمختاری باعث تشدید درگیری دو پاکستان و نبدیل تقاضای خود مختاری به استقلال کامل شد و مبارزه ی به درگیری مسلحانه انجامید و چون دولت پاکستان مجیب الرحمان را به عنوان رهبر جنبش بازداشت کرد درگیری به جنگ مبدل شد و نظامیان پاکستانی که از بخش غربی اعزام شده بودند دست به خشونت شدید زدند. دولت هند که در انتظار چنین فرصتی بود به کمک بنگالی ها نیرو فرستاد که اواخر سال جنگ به شکست پاکستان غربی منجر شد و نظامیان پاکستانی به اسارت هندی ها در آمدند و پاکستان شرقی به نام جمهوری بنگلادش پا به عرصه وجود گذارد مجیب از زندان آزاد و رهبری آن را به دست گرفت.
     این کشور جوان که در آغاز کار حتی صندلی برای ادارات نوپایش نداشت در همان سالهای اول با چند حادثه سیل و توفان هم رو به رو گردید. چون مجیب از سه شعار قبلی حزب خود به سوسیالیسم توجه بیشتری کرد و دست به ملی کردن کارخانه های بزرگ زد و بیش از پیش به هند و کشورهای سوسیالیستی نزدیک شد مورد دشمنی افسران ارتش بنگلادش که همان نظامیان سابق پاکستان بودند و شهرت به نزدیکی با غرب داشتند قرار گرفت و در اوت سال 1975 بر ضد او کودتا کردند و او را کشتند.
    جمهوری بنگلادش بر خلاف پاکستان خیلی زود به دمکراسی ( از نوع خود ) بازگشت به گونه ای که حزب عوامی لیگ که بانو حصینه » دختر مجیب رهبری آن را به دست داشت اکثریت به دست آورد و در دهه 1990 قدرت را به دست گرفت و بانو حصینه رئیس دولت شد و سه سال این سمت را بر عهده داشت .

دوشنبه 3 فروردین:

امامعلی رحمان رئیس جمهوری تاجیکستان در مارس 2007 حذف پسوندهای روسی از اسامی خانوادگی تاجیکیان را اعلام کرد که در ایام نوروز این سال، هدیه ای بزرگ تلقی شده بود. به این ترتیب، از آن پس نام او امامعلی رحمان» خطاب می شود که قبلا رحمانوف بود. ممکن است بعدا یک پسوند پارسی نسبت هم بر آن افزوده شود، و بشود: رحمانیان، رحمان زاده و یا رحمان پور. وی در طول حکومت خود برای پالایش و تقویت زبان و ادبیات فارسی و تحکیم و گسترش فرهنگ نیاکان (پارسیان) و پیوندهای کشورهای پارسی زبان (ایرانزمین) تلاش های چشمگیر به عمل آورده است. روس ها در طول استیلای خود بر ناحیه فرارود، کوشش بسیار کردند که مردم ناحیه را از فرهنگ نیاکان (فرهنگ پارسی) دور سازند تا به اندیشه احیاء امپراتوری خود ـ با کمک سایر ایرانی تبارها نیافتند و گرد هم جمع نشوند و در حساس ترین منطقه جهان یک قدرت معارض نسازند.
    تاجیکیان روزهای ملی که میراث مشترک هزاران ساله نیاکان است به ویژه نوروز را بسیار گرامی می دارند. در ایام نوروز، دختران تاجیک (پارسی تبار) در پارک های ملی به این گونه (عکس زیر) از همگان استقبال و احترام می کنند:
    

    تاجیکیان (پارسیان ـ ایرانی تبارها) در نوروز باستانی که کهنسالترین عید ملی در جهان است، نخست از نیاکان، گذشتگان و گذشته یاد می کنند (شاهنامه می خوانند) و به دیدار آثار قدیم که تلاش و اندیشه و هنر نیاکان در آن منعکس است می روند. آنان به گونه ای با عشق تمام به دیدار آثار نیاکان می روند که گویی می خواهند با آنان راز و نیاز و درددل و ساعاتی را در هوایشان تنفس کنند. تاجیکیان که در افغانستان و کشورهای منطقه فرارود زندگی می کنند حدود سی میلیون نفرند. نیمی از آنان از 14 قرن پیش عنوان پارسیبان» را برای خود همچنان حفظ کرده اند. آنان پس از سلطه عرب، این عنوان را بر خود گذاردند تا نشان دهند که زبان پارسی و فرهنگ ایرانی خودرا پاسداری، محفوظ و پس از احیاء استقلال وطن به سراسر ایران منتقل خواهند کرد. آنان به این تعهد وفا کردند و زبان پارسی کنونی همان زبانی است که آنان برای ما حفظ کرده بودند. عکس زیر مربوط به این نوع دیدار از یک بنای قدیمی در نوروز 2007 است:
    
    در آستانه نوروز، (نیمه مارس2007) بود که در تاجیکستان، انجمن جهانی رومه نگاران پارسی نگار تاسیس شد، به همان گونه که در آنجا، قبلا انجمن ادیبان زبان پارسی تشکیل شده بود. عکس زیر گوشه ای از این نشست را در 12 مارس 2007 نشان می دهد:
   
سه شنبه 4 فروردین

آیا گسترش بنیه نظامی پکن از سال 2007 به معارضه تازه با آمریکا منجر خواهد شد؟ ـ گوشزدهای پی در پی رسانه های آمریکا به دولت خود
شبکه های تلویزیونی آمریکا به ویژه شبکه کابلی سی ان ان» در طول مارس 2007 با پخش عکسهایی که سه نمونه آن در زیر آمده است پی در پی سخن از تصمیم رژیم پکن به تقویت بنیه نظامی خود و مآلا معارض آمریکا شدن به میان می آوردند. این شبکه ها از جت های جی ـ 10» و ناوشکن های موشک انداز و موشکهای ضد موشک و ضد ماهواره و سلاحهای اتمی رژیم پکن به شکلی سخن گفتند که گوشزد به دولت واشنگتن باشد تا آماده پیشگیری شود. به استدلال این شبکه ها، تقویت نظامی به تنهایی جلب توجه جهانیان نمی کند و تا پکن قدرت نمایی ی را آغاز نکند، جهانیان متوجه قدرت و رقابت آن با آمریکا نخواهند شد، زیرا قدرت نمایی ی است که خبر می سازد و مردم متوجه می شوند. شوروی سابق تنها وارد قدرت نمایی ی می شد که سر و صدا داشت. این شبکه ها در قالب خبر (تلویحا) به آمریکا یادآور شده بودند که خود را برای زورآزمایی قریب الوقوع با پکن ظاهرا خونسرد و آرام آماده کند.
    همزمان با این تبلیغات، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا از چین دیدن کرد. مقامات چینی به رئیس ستاد نیروهای مسلح آمریکا گفته بودند: چون شما و روسیه دارای موشک ضد ماهواره هستید، ماهم خواستیم که از این نوع سلاح داشته باشیم و درست دو سال بعد و در مارس 2009، در پی ممانعت نیروی دریایی رژیم پکن از فعالیت یک کشتی نقشه بردار نظامی آمریکا در منطقه آبهای هاینان، رسانه های آمریکا بار دیگر به تفسیر گزارش پنتاگون درباره ادامه تلاش این رژیم به تقویت بنیه نظامی خود و اینکه در حال ساخت سلاحهای دیجیتالی (برای مقابله با جنگ اینترنتی) و ضد موشک و گسترش تسلیحات اتمی - ماهواره ای است دست زده بودند. این نوع گزارش ها بعدا هم ادامه داشته است. ولی رسانه های آمریکا هنوز (تا بهار سال 2013) متوجه خطر اجاره بندر گوادَر پاکستان (در دریای عُمان و مجاور چابهار ایران) توسط رژیم پکن برای منافع آمریکا نشده اند. در این راستا، رژیم پکن راه پرتغالی ها در قرون 15 و 16 میلادی را می رود که بندر کالیکت و منطقه گوا» در هند (به محاذات گوادر) را تصرف و مستقر شدند و از اینجا دست اندازی به خلیج فارس، آبهای یمن و جنوب شرقی آسیا تا ماکائو و . آغاز کردند. رژیم پکن با یک ششم نفوس جهان به مواد خام، زمین و بازار فروش نیاز دارد و می دانیم که همه جنگها، عامل و انگیزه اقتصادی داشته اند. گام بعدی پکن کشیدن یک شاهراه از مناطق غربی خود از طریق افغانستان و بلوچستان به گوادر است. در برنامه پکن است که کاشغر را به یک کانون اقتصادی در غرب قلمرو خود تبدیل کند. دیر و یا زود واشنگتن متوجه خطر استقرار پکن در گوادَر خواهد شد و بنابراین بعید است که همه نظامیان خودرا از افغانستان استراتژیک خارج سازد. استقرار پکن در گوادر برای مسکو نیز خالی از خطر نیست که پتر بزرگ آرزو داشت به آبهای آن دسترسی داشته باشد و روس ها با همین انگیزه در دهه های اول قرن 19 با ایران وارد یک رشته جنگ شدند و در نیمه دوم این قرن منطقه فرارود را تصرف کردند که اینک پکنی ها با حربه اقتصادی وارد این منطقه شده اند. دانستن تاریخ بر هر مقام بالای دولتی لازم است.

5 فروردین

بپاخیزی یونانیان برای کسب استقلال میهن
میهندوستان یونانی 25 مارس 21 برای پایان دادن به سلطه عثمانی که چند قرن ادامه داشت بپاخیزی مسلحانه خود را آغاز کردند که بیش از هفت سال طول کشید تا به ثمر رسید.
     این بپاخیزی از پاتراس» آغاز شد و استقلال طلبان دژ عثمانی ها در مورین» را متصرف شدند و دولت عثمانی مجبور شد برای جنگ با آنان از آلبانی و نقاط دیگر نیرو به یونان بفرستد.
     استقلال طلبان سپس جزایر سپتسای» و پسارا» را آزاد کردند و پس از تصرف نقاطی دیگر، در 13 ژانویه سال 22 اعلام استقلال کردند و برای کشور خود قانون اساسی نوشتند. اما، عثمانی اعتنا نکرد و بر شدت سرکوبی آنان افزود و چند بار دست به قتل عام زد تا به تدریج عوام الناس اروپا برای حمایت از یونانیان بپاخاستند، دولتهای روسیه، فرانسه و انگلستان که در انتظار چنین فرصتی بودند در ظاهر به خاطر کمک به یونانیان و درباطن برای رسیدن به هدفهای ی خود به دولت عثمانی اخطار کردند که یونانیان را به حال خود بگذارد و از این کشور خارج شود که عثمانی به این اخطار اعتنا نکرد و سه قدرت اروپائی بر ضد عثمانی دست به عملیات نظامی زدند و روسیه در بالکان چند شکست سخت به عثمانی وارد ساخت و
     یکی از صحنه های جنگ در 20 اکتبر 27 در ناوارینو» روی داد که مشهور است و سوژه چند فیلم سینمایی شده است. عثمانی سرانجام در یونان شکست خورد و محمد دوم سلطان آن 14 دسامبر استقلال یونان و مرزهای آن را برسمیت شناخت.

5شنبه 6 فروردین

منش، خصال، هوش و استعداد ایرانیان برپایه فرضیه های فرانسیس گالتون»

Francis Galton

برپایه مطالب چهار تالیف مهم فرانسیس گالتونFrancis Galton» پژوهشگر انسانشناسی قرون نوزدهم و بیستم و فرضیه های او، گردهمایی آنتروپولوژیست ها (انسانشناسان)، یوجنیسیست ها (نژاد و تبار شناسانEugenicists) و روانشناسان اروپایی درمارس 1925 بر فرضیه رجعت به اصل» صحه گذارد.
     دکتر گالتون انگلیسی (متولد منطقه بیرمنگام در 16 فوریه 22 و متوفی در 17 ژانویه 1911) نخستین پژوهشگری بوده است که فرضیه رگرشن تورد ظ مینRegression Toward the mean» را به دست آورده است.
     دکتر گالتون که در پزشکی و شناخت روان و خصلت ها (منش) تحصیل و سپس به اکناف جهان مسافرت و درباره جغرافیای انسانی، جوامع بشری و نیز وضعیت اقلیمی (آب و هوا) وسیعا مطالعه کرده بود، نخست تفاوت اثر انگشت انسان ها را به دست داد که به پدر انگشت نگاری» معروف شده است. وی سپس روش مطالعه در توارث خصلت ها از جمله به ارث بردن هوش، تعقل و انضباط را تنظیم کرد و قواعد آن را نوشت و تاکید کرد که روانشناسی افراد تا حدی زیاد به ذات و تبارشان ارتباط دارد و این قسمت از یافت های خود را در سال 69 در کتاب توارث نبوغHereditary Genius» منتشر ساخت که از همان زمان، گفته می شود که فرزندان نوابغ از نبوغ والدین و نیاکان خود برخوردار می شوند.
     انتشار این کتاب و تفسیر فرضیه های گالتون درباره توارث نبوغ، سبب شد که تا دهها سال، در جریان همسرگزینی توجه به وضعیت دماغی و هوش و منش های تباری و نژادی دو طرف مورد توجه خاص قرارگیرد که در دو سه دهه اخیر و به ویژه در تلقیح مصنوعی باردیگر به آن توجه می شود و نطفه نوابغ و افراد باهوش و با استعداد خریدار بیشتری دارد و گرانتر است (حتی از افراد دارای اندام و قیافه زیبا).
    گالتون که با چار داروین نسبت خانوادگی دارد پس از یک بررسی دقیق، همه جانبه و طولانی پیرامون دانشمندان و اندیشمندان انگلستان، در سال 74 کتاب نیچر و نورچرTheir nature & Nurture (طبیعت = ذات، و پرورش)» را منتشر ساخت و در آن ثابت کرد: هنگامی توارث نبوغ و منش می تواند ثمر دهد که فرد از پرورش متناسب و کامل برخورد شود. به عبارت دیگر؛ نبوغ ذاتی نیاز به شکوفا شدن دارد و این شکوفایی جز از طریق پرورش و آموزش (پرورش مقدم بر آموزش است) تقریبا میسر نخواهد بود و اگر پرورش، نادرست باشد، فردی که از تبار خوبان است، نبوغ خود را در راههای ناصواب بکار خود برد و نابغه انجام کار بد» خواهد شد.
    فرانسیس گالتون به تحقیقات خود ادامه داد و در سال 83 کتاب Inquiries into Human Faculty & its Developmentتفحص در زمینه دانش انسان و چگونگی تکامل آن» را منتشر ساخت و رسانه های گروهی (کتاب، نشریات، تریبونها، تصویر و .) را لازمه و ابزار این تکامل بیان داشت و تاکید بر سلامت آنها کرد، و سپس در سال 88 کتاب اندازه گیری دانش و توان اندیشیدن و هوش افراد» را به دست داد.
    تالیفات دکتر گالتون منحصر به همین چهار کتاب نبوده است؛ وی جمعا 340 رساله، مقاله و کتاب نوشته است. وی فرضیه هایش را در میان آرین های آسیا (هند و ایرانی ها) و اروپا (آلمانی ها و .) تجربه کرده است. او در مورد دسته ای از آرین های هندی، معروف به مارات هیMarat - hi» که عمدتا ساکن مهاراشترا» هستند گفته است که این قوم خصال نیاکان خود در طول هزاران سال را ازدست نداده و همچنان دلاور، وفادار به یکدیگر، خودکفا، منضبط، دارای تفکر نظامی، سپاهیگر، مقاوم و نترس، بی ریا و در قبال دوستان و بستگان خوش نیت و مددکار» هستند. وی مثال های دیگری از ایندو ـ سی تی ان (هند و سیستانی = تاجیکها و پارسیان خاوری شامل کشمیری ها، افغانها، ایرانی تبارهای آسیای میانه و بلوچها)، پارسیان جنوبی و غربی (ساکنان ایران امروز، ایران کوچک شده) و ژرمن ها دارد.
    پس از گالتون، دانشمندان دیگر و از جمله کارل پیرسون Carl Pearsonمطالعات و تحقیقات وی را دنبال کرده اند.
    فرضیه های گالتون وسیعا تفسیر و تعبیر شده اند و گفته شده است که هیتلر از آنها استفاده فراوان برده بود، مخصوصا در امر اصلاح نسل. طبق تفاسیر فرضیه های گالتون در زمینه توارث نبوغ و منش، پارسیان (آرین های ایرانی از جمله تاجیک ها و بلوچ ها) ذاتا مردمانی باهوش، مستعد، مهربان، وفادار، خویشتندار، میهندوست، دارای وجدان بیدار، علاقه مند به یکدیگر و بستگان (فامیلدوست)، خوش نیت و اقتباسگر و پیشرو (ترقیخواه) هستند. سلطه مغولها در قرون وسطی در منش پارسیان، موثر واقع شد و آنان را بردبار، فرمانبر، مطیع سرنوشت، خوشامدگو و آرامش خواه کرد که به تدریج که علت» ناپدید شد دارند به خصلت نیاکان بازگشت می کنند (فرضیه گالتون)، و این بازگشت هنگامی شتاب بیشتری به خود خواهد گرفت که پرورش متناسب داشته باشند (فرضیه دیگر گالتون).
    ××× شنیده شده است که قول و قرارهای دهه 1970 که به ایرانیان داده شد (رسیدن به تمدن بزرگ) برای تامین همین هدف بود که پس از تبلیغ هدف، برخی از قدرت های وقت نگران شده، و وجود یک ایران نیرومند را با مردمی که از منش و استعداد عالی برخوردار باشند مغایر ت ها و منافع خود در منطقه پنداشته بودند. طبق همین شنیده ها، تصور» این قدرت ها براین پایه قرار داشت که چنین ایرانی می تواند منطقا قطعات جدا شده ایرانزمین را به هم پیوند دهد، قدرت شود و حامی ملل منطقه که بسیاری از آنها کوچک و ناتوان هستند قرارگیرد و

جمعه 7 فروردین

آنچه را که در لیبی دیدم
  نامه ای که با حذف تعارفات در زیر آمده است 26 مارس 2011 واصل شد:
    
    . چند سال پیش که برای ادامه تحصیل از اهواز به انگلیس آمدم و بعدا در همینجا ماندگار شدم در آموزشگاه تحصیل زبان انگلیسی با چند لیبیایی آشناشدم که آمده بودند مثل من انگلیسی یاد بگیرند. با یکی از ایشان که همسن من است دوست شدم و تماس ما با هم پس از بازگشت او به لیبی قطع نشد و چندبار که به انگلیس آمد درخانه من ست کرد. او چهار سال پیش (سال 2007 در ماه جنیواری = ژانویه) مرا به عروسی اش که در بنغازی برگزار شد دعوت کرد. من که بر زبان عربی مسلط هستم در این سفر از طُبرُق، اجدابیا، طرابلس و یکی دو شهر دیگر دیدن کردم. لیبی کشوری به وسعت ایران است با جمعیتی یک دهم ایران. در این کشور رفاه کامل برقرار بود، آموزش و پرورش و درمان رایگان و عمومی بود. فقر دیده نمی شد، گرانی و بیکاری نبود و دهها و شاید صدها هزار کارگر خارجی در آنجا کار می کردند و راضی بودند. سیستم حکومتی خاصی داشت و رئیس و مرئوس در کار نبود. می گفتند که جماهیریه هستیم و شعبیه و اشتراکیه یعنی سوسیالیستی خلق و قذافی مقام دولتی ندارد، پدر ملت است. کسی از پلیسی بودن کشور و مامور امنیت و مراقبت های این چنینی حرفی نمی زد و همه از طرز حکومت راضی بودند و شکمهایشان سیر.
    چند هفته پیش که شنیدم تظاهرات شده و جنگ خیابانی، تعجب کردم و به مادرم گفتم که این خبرها همه اش دروغ است و یک کلاغ ـ چهل کلاغ. چون اخبار به همانصورت ادامه یافت به دوستم در بنغازی تلفن کردم تا واقعیت را استعلام کنم گفت که او نیز از تجمع افراد در خیابانها تعجب کرده، پلیس هم ممانعت و سختگیری نمی کند و نمی داند که پشت پرده چه خبر است. می گفت که مردم برضد دولت نیستند، دست خارجی توی کار است ولی سر و صدا خواهد خوابید. چند روز پیش به دوستم زنگ زدم تا قضیه را بپرسم کسی گوشی را برنداشت. با ارسال این سطور خواستم شمارا در این اطلاعات با خودم شریک کنم.